Karanlık çökünce
Aklım sessizlikle yıkanınca
Yine kucakladım yalnızlığımı…
Kaçtım hızla
Dönüp bakmadım ardıma
Ardımda bıraktığım aklımdı oysa ki…
Sığındım kendime
Görmedim bana uzanan elleri
İzledim yorgunluktan yitişlerini benden yana…
Korkular rehberdi;
Hayatıma bir engel, bir şer;
Layemut yalnızlığımda bir tek ben kaldım bende…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder