Aklımın asfaltlanmış yollarında yeşeren her bir sarmaşığın, her bir yaprağın köküne ölümün nefesini üfleyen hayatı tam göbeğinden bir çınar yardı ve göklere ve onun ötesine ulaştı. Her bir şarkı beni bir adım daha binmem gereken trene taşırken, binlerce şehrin üzerinden gece semasında özgür kıldı. Yitmem gereken yerde yeşertti. Ve ben de bir Tanrıçanın önünde eğildim!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder