Eve dönerken ben
Evler görüyorum yıkık dökük
Sokaklar çer çöp içinde
Köşebaşlarında kediler
Kıravatları boyunlarına tasma insanlar
Kuş misali kanat çırpan köpekler
Hayaletlerle derin mevzulara dalan ağaçlar
Kendini melek sanan ölüler
Hamamböcekleriyle sevişen sinekler
Yaşayıp giden insanlar.
Eve döndüğümde ben
Hasret böler rüyalarımı
Anılar bürür aklımı
Ve babam kucaklar öteki dünyadan uzanır da
Sorar bir hevesle:
Nasılsın, oğlum, tek umudum?
Şair: Augusto Rodriguez
Çevirmen: Alican Karakaya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder