Yalnız karanlık saatlerde
Yüzümüz döner ona.
Diğer zamanlar aklımız
Bir değildir onunla;
Düşünmez, bilmez,
Farkında olmaz...
En inançlılarımız bile
Hayatın akışında,
Işığın gölgeleri sildiği yolda
Görmez, göremez
Ötesini...
Lakin hiçbir ışık
Silemez gölgeleri.
Bir köşede,
Dinlendiğin bir söğüdün dibinde
Bulur seni.
İşte o zaman gözlerini açar,
Ararsın;
Işığın ve gölgelerin ötesini,
Seni seven, sana kucak açan kalbi.
Yalnız olmadığını hissetmek için...
Ta ki ışık yüzünü bir kere daha gösterene kadar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder