Paylaşıyorum

Her şeyi paylaşıyorum. Soluduğum havayı, kana kana içtiğim suyun kaynağını, soğuğu odamdan kovan ateşin sıcaklığını ve gözlerime düşen yeşilin yuvası toprağı. Yetmiyor ama değil mi? Daha fazlası lazım. Herkes bir şey istiyor, bir şeyler bekliyor. Kimisine gülmem gerekiyor; kimisine arsızlığından dolayı bağırıp çağırmam; kimisini sürekli arayıp sormam; kimisinin her dediğini yapmam; kimisine her canı sıkıldığında sesini duyurabileceği kulak olmam; kimisinin yaptığı her şeyi unutup yanında dikilmem; kimisinin yalnızlığını dindirmem; kimisinin eğlencesi olmam; kimisinin benimle dalga geçmesine izin vermem; kimisiyle paylaşmam; kimisinin bana sinirlenip bağırıp çağırmasını beklemem ve sonrasında ondan özür dilemem; kimisiyle sevişmem; kimisini sürekli tutmam; kimisinin sevgisine karşılık vermem; kimisi adına savaş vermem; kimisini üzmemek için sır saklamam; kimisi için hayatımı yeniden ve yeniden çizmem; kimisi için yolumu değiştirmem… Ne yaptığımı bilmeden dolaşıyorum etrafta. Zamanımı heba ediyorum. Olan bu. Oysa görmek, hissetmek, yaşamak istiyorum. Ve paylaşmak istiyorum. Ama ben olarak, bu giyindiğim kabuk olarak değil.